جستجو در مقالات منتشر شده
۱ نتیجه برای مطالعات روایی
فرهاد کاکه رش، نسرین روکش،
دوره ۶، شماره ۴ - ( ۸-۱۴۰۲ )
چکیده
مردم شناسی فرهنگی رویکردی است که در کنار سایر شیوه ها، برای بررسی تغییرات اجتماعی و فرهنگی بکار گرفته می شود و واژگان عناصری هستند که بار ایدئولوژیک یک متن و گفتار را بر دوش دارند و آن را دارای معنا می کنند. انتخاب، کاربرد لغات و واژگان خاص در ضرب المثلها، بازتاب دیدگاه و نگرش مردم نسبت به اتفاقات، پدیده ها، اوضاع، مسائل اجتماعی و افکار آنان است. در داستانهایی که از گذشتگان توسط راویان نقل می شود هم از موضع جغرافیایی و فرهنگ زیست محیطی راوی و هم فرهنگ گویندهی اصلی داستان چه مجهول و چه معلوم در شکلگیری و ساختار داستان نقش اساسی و مهمی ایفا می شود. مقاله حاضر با هدف مقایسه دو روایت از شیخ صنعان (روایت کُردی، به روایت مام احمدلطفی مهابادی و روایت فارسی، به روایت عطار) پرداخته، و برای تبیین اشتراکات و افتراقات فرهنگی، دو اثر را از منظر مردمشناسی فرهنگی مقایسه می کند. برخی از نتایج حاکی از آن است: در هر دو منظومه، شخصیّتهای شیخ صنعان و دختر به عنوان شخصیّت اصلی، و مریدان و مرید خاص در نقش فرعی وجود دارند. در هر دو اثر از آداب و رسوم صحبت به میان آمده است. تفاوتی که در مورد شخصیتهای داستان شیخ صنعان به روایت عطار و روایت مام‌احمد لطفی وجود دارد، حضور شخصیّتی به نام حضرت غوث است. حضور حضرت غوث ریشه در اعتقادات عرفانی و عقاید مردم منطقه به مشایخ دارد. از دیگر شخصیّت ها، شخصیت پدر است. تأثیر پدر بر نهاد خانواده و پدرسالاری در داستان شیخ صنعان به روایت کُردی، کاملاً آشکار است. زیرا دختر ترسا موضوع خودش و شیخ را اولین‌بار برای پدرش تعریف میکند. برخی از آداب و رسوم ها که مربوط به دین مسیحیت است در هر دو اثر وجود دارد و شیخ صنعان برای گرویدن به دین ترسایی باید انجام دهد. امّا تفاوت‌هایی از آداب و رسوم در شیخ صنعان به روایت کُردی وجود دارند از جمله آن می توان به مراسم خانقاهی و مراسم ازدواج اشاره کرد. از دیگرمؤلّفههای فرهنگی هر دو اثر البسه و پوشاک است. با این تفاوت که در داستان به روایت عطار به دلیل نوع ادبی بودن آن، اشاره به لباس صوفیان دارد ولی در داستان به روایت کُردی، بیتبیژ در توصیف دختر از نوع پوشش لباس کردی بهره برده است.
آیتمی وجود ندارد
