دانشگاه آزاد اسلامی، واحد همدان، همدان، ایران ، godarziabbas@gmail.com
چکیده: (611 مشاهده)
با توجه به رسوایی اجتماعی مردم، یک مرد جوان و یک بانوی سیاه پوست، که در غزلیات ویلیام شکسپیر و هویت واقعی آنها مطرح شده است، هدف پژوهش حاضر نشان دادن این واقعیت است که توجه بیش از حد به چنین موضوعاتی توسط این افراد پرداخته شده است. بی اعتنایی به تبعیضی که شاعر علیه آن بانو ایجاد کرده بود. این اقدام ظالمانه هم در زبان تحقیر که او برای توصیف بانوی تاریک به کار می برد و هم در زبان تمجید برای مرد جوان و هم در شمار نامتقارن غزل هایی که به هر یک از آنها اختصاص داده شده است به طور محسوسی وجود دارد. بدین منظور، علت این نقص در غزل ها با بحث های کلی و جزئی از آنها در پرتو تاریخ نگری نو و فمینیسم فرانسوی به عنوان چارچوب های نظری، به طور انتقادی کشف می شود.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
زبان شناسی اجتماعی دریافت: 1402/2/30 | پذیرش: 1400/6/10 | انتشار: 1400/6/10