1- دانشیار و عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه قم ، قم، ایران
2- کارشناسی ارشد زبان و ادبیات عربی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه قم ، قم، ایران ، hasanbarzanooni@yahoo.com
چکیده: (980 مشاهده)
قرآن کریم به عنوان تجلی گاه والایی و شکوهمندی سازندهی برین؛ نهتنها از بعد محتوا و درونمایه، بلکه به جهت سازوکارهای زبانی و جنبههای ساختاری، متنی شگفت و معجزه آفرین است. گزارههای پایانی آیات(فواصل)، نموداری از بهترین و جذابترین شیوههایی است که افزون بر ساختار موسیقایی و لحن ریتمیک، همخوانی و سازوارگی درونی با انتقال پیام و محتوای آیات برقرار نمودهاند. نظام چینش حروف پایانی آیات (حرف رویّ) در پی القای بینشها و درونیات همسوی آیهای، گاهی صورتی ساختارشکن و ناهمانندی به خود میگیرند؛ در این خصوص از دیدگاه القاگری آواها، واکاوی و پردازش شیوههای دگرگونی حروف پایان بندها امری ضروری مینماید. رویکرد این پژوهش، رویکردی زیبایی شناسانه و معناشناسانه است که میکوشد بر مبنای پایانبندیهای آیات، نکتههای زیبایی متن را بکاود؛ از این رو نخست به معنای لغوی و اصطلاحشناسی واژه «فاصله» و نیز تبیین گونههای همخوانهای متقارب در مخرج در زبان عربی پرداخته میشود، و سپس با تکیه بر این مؤلفهها، در مبحث اصلی که کاوش در جنبههای ناهمانند و جایگزین در پایان آیات است؛ با ارائه نمونهها و شواهدی از گونههای ناهمگون، دلالتها و کارکردهای معنایی آواها پی گرفته میشود. نتایج بیانگر این است که حوزه ناهمانندی حروف متقارب در مخرج در روی فواصل، با دلالتهای همانند همراه بوده است، بهگونهای که گویا دلالت یکسان با تقسیم به جزئیات پا به عرصه گذاشتهاند، اما در سبک بیان ناهمگون ظاهر شدهاند. به عبارتی دیگر، تغییر در ساختار روی از دید حروف متقارب در مخرج، در دلالتهای همانند یافت میشود، اما در اسلوب خطاب از مستقیم به غائب یا تقریر مختلف میشود؛ لذا فاصله در قرآن تنها به موسیقی آیات کمک نمیکند؛ بلکه به تغییراتی منجر میشود که برخی از ترکیبها و دلالتها و اسلوبهای بیانی را از حالت عادی خارج میسازد. از این رو، از خلال ساختارهای زبانی ناهمگون، ارتباط و تناسب و نظاممندی خطوط سوره های قرآن، به هم پیوند میخورند.
نوع مطالعه:
پژوهشي |
موضوع مقاله:
زبان شناسی اجتماعی دریافت: 1402/11/18 | پذیرش: 1402/12/25 | انتشار: 1402/12/25